Το Maroussi City το γνώρισα από τους φίλους μου στο σχολείο που μου έλεγαν ότι πέρναγαν πολύ ωραία. Από τη πρώτη στιγμή που πήγα εκεί ένοιωσα πολύ όμορφα. Ο τρόπος που μας μιλούσαν οι προπονητές με έκαναν να αισθάνομαι πολύ άνετα. Από τις πρώτες προπονήσεις κατάλαβα πως άνηκα εκεί. Το ποδόσφαιρο άρχισε να γίνεται η ζωή μου. Θυμάμαι πολύ καλά τις πρώτες μου προπονήσεις, τους πρώτους μου αγώνες, και τα πρώτα μου γκολ.
Στην αρχή, δεν μπορούσαμε να πετύχουμε τη μπάλα. Πρέπει να είχαν πολύ υπομονή οι προπονητές. Δεν θύμωναν ποτέ.
Όλη μου η ζωή περιστρέφεται γύρω από το ποδόσφαιρο. Προβλήματα στα μαθηματικά με μήλα αχλάδια και καφάσια ο μπαμπάς μου τα μετατρέπει σε μπάλες και σάκους για μπάλες για να μπορέσω να τα λύσω.
Μέχρι και σε μπάσκετ με δοκίμασαν. Η ομάδα μου προκρίθηκε σε τελικό ενός τουρνουά παίζοντας βασικός και ο μπαμπάς μου μου είπε ότι υπάρχει ένα δίλημμα “να παίξω με το Maroussi City άλλον ένα αγώνα ή να παίξω βασικός στο τελικό” και εγώ του είπα “Maroussi City φυσικά!!!”. Ο γυμναστής μου στο σχολείο μου έλεγε ότι είμαι καλός στο Handball. Τότε σκέφτηκα “Πάλι τα ίδια. Μόνο MAROUSSI CITY”.
Η ομάδα μου αποτελείται από τελείως διαφορετικούς χαρακτήρες, που όμως ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και έχουμε δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό σύνολο.
Στους αγώνες οι προπονητές μας λένε ότι δεν έχει σημασία η νίκη αλλά να βγάζουμε ότι κάνουμε στις προπονήσεις, να παίζουμε καθαρά και να το ευχαριστηθούμε.
Η συμπεριφορά των προπονητών μου στου αγώνες με κάνει περήφανο σε σχέση με τη συμπεριφορά των προπονητών άλλων ομάδων.
Όλα δείχνουν γιατί το MAROUSSI CITY είναι όλη μου η ζωή.
Μιχαήλ Μηλόπουλος
